به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از بوینوس آیرس هرالد، این نویسنده، وکیل، روزنامه‌نگار و دیپلمات برجسته بیش از همه برای نوشتن رمان‌های برجسته‌ای چون «خانه و باد» که سال 2005 نوشته شد و به گفته خودش به عنوان آخرین تلاش برای اجتناب از افتادن به ورطه سکوت برای همیشه، نوشته شده بود، شناخته می‌شود. 

تیسون سال‌های 1976 تا 1982 را در تبعید در اسپانیا گذراند و در پایان این دوره کتاب «خانه و باد» را ‌نوشت که نتیجه یک دوره ناامیدی بود. 

او که 21 اکتبر 1929 در «یالا» شهری کوچک از کشورش متولد شده بود، کارش را به عنوان نویسنده شروع کرد. 

این نویسنده که نشان شوالیه هنر و ادبیات دولت فرانسه را دریافت کرده بود، در سال 2005 به عنوان نامزد دریافت جایزه ادبی نوبل نیز مطرح بود. خود او در این باره گفته بود: نویسنده‌ای که برای جایزه بنویسد، نمی‌تواند حتی یک کلمه بر کاغذ بیاورد و اگر جایزه نوبل بگیرد کار از این هم بدتر می‌شود و دیگر نمی‌توانی چیزی بنویسی. با این حال او جوایز متعددی دریافت کرده بود که جایزه آکادمی آرژانتین در سال 1996 از جمله آن‌هاست. 

او نخستین مجموعه داستان کوتاهش را سال 1960 با عنوان «یک طرف رقابت‌ها» منتشر کرد. نخستین رمان او با عنوان «آتش کازابیندو» سال 1969 منتشر شد. «سفر»، «مردی که به دهکده آمد»، «همسر استراسر» و «زیبایی جهان» از دیگر رمان‌های اوست. 

تیسون سیاستمداری وابسته به حزب رادیکال و نیز از قضات دادگاه عالی ایالتی بود.