به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مدت زیادی تا برگزاری جایزه من بوکر 2018 نمانده است. یکی از بخت‌های اصلی دریافت جایزه ریچارد پاورز با داستان «فرا داستان» است.  مارگارت آتوودف نویسنده شهیر کانادایی در مصاحبه‌ای درباره پاورز گفته بود «امکان ندارد ریچارد پاورز کتابی بنویسد که جالب نباشد.» و «فرا داستان» شاهدی بر این ادعاست.
 
پاورز در سال 2006 با کتاب «انعکاس‌دهنده» موفق شد جایزه کتاب ملی آمریکا را از آن خود کند و همچنان با موفقیت به حرفه نویسندگی ادامه می‌دهد. در «فراداستان» با 9 شخصیت مختلف از سراسر آمریکا روبه‌رو هستیم. سرنوشت این افراد از کودکی تا بزرگسالی در داستان پاورز روایت می‌شود. در این میان شخصیتی به نام پاتریشیا در داستان وجود دارد که اطلاعات جالبی درباره دنیای درختان به خواننده ارائه می‌دهد. او علاقه زیادی به دنیای درختان دارد و تمام عمر خود را صرف مطالعه درباره درختان شاه‌بلوط می‌کند. پاتریشیا حتی مورد تمسخر دوستانش قرار می‌گیرد اما کشف می‌کند که درختان موادی در ریشه دارند که به ریشه دیگر درختان هم‌جوار منتقل می‌شود و از این طریق با هم ارتباط برقرار می‌کنند. همین موضوع سبب می‌شود پاتریشیا مورد توجه قرار گیرد و علاقه و کنجکاوی دیگران را به دنیای درختان افزایش دهد.
 
داستان جذاب پاورز در بزرگداشت طبیعت نگاشته شده است و خواننده را به یاد زیبایی اشعار ثورو و و امرسون می‌اندازد. رابطه انسان و طبیعت موضوع مهمی در «فرا داستان» است اما توصیف جزئی هر کدم از شخصیت‌ها در شکل‌دهی داستان تأثیرگذار است. پاورز دمی دیگر در روح طبیعت می‌دمد و مخاطب را چنان به میان سبزی درختان می‌برد تا نسیم دلنواز صبحی بهاری را در میان موهایش احساس کنند.
 
البته انتقاداتی به داستان جدید پاورز نیز وارد است. «فرا داستان» بیش از حد بلند است و نیاز به ویراستاری بیشتری داشت. حتی پیام طبیعت‌گرای پاورز گاهی بیش از حد مستقیم بیان می‌شود و تعداد شخصیت‌ها زیاد است و اگر خواننده پیش از خواندن کتاب نقدی از داستان نخوانده باشد احساس می‌کند شخصیت‌ها ربطی به هم ندارند و قرار است چند داستان کوتاه با شخصیت‌های متفاوت بخواند. باید منتظر ماند و دید که آیا داستان جدید پاورز مورد توجه هیئت داوران جایزه بوکر امسال قرار می‌گیرد یا خیر!