خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- مهتاب دمیرچی: سال ها پیش وقتی اولین بار کتابی درباره تاریخچه جهان خواندم به قدری هیجان زده شده بودم که مدت‌ها اعداد و ارقام نجومی را سعی می‌کردم  با ماشین حساب به اعداد  قابل فهم‌تر تیدیل کنم. برای مثال ستاره ای چهار سال نوری با ما فاصله دارد یعنی اگر با سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه حرکت کنیم بعد از چهار سال به ستاره ای به اسم پروکسیما می‌رسیم در واقع وقتی می‌گویند سال نوری بعد زمانی نیست بلکه فاصله زمانی را بیان می‌کند. آن سال‌ها سوال‌هایی چون جهان چگونه به وجود آمد؟ در ابتدا ما کجا بوده‌ایم؟ و چه شد که مجموعه سیارات به دور غول سرخی چون خورشید پدید آمدند باعث شده بود نه تنها کتاب‌ها را بخوانم بلکه از روی ان‌ها بنویسم تا کامل در ذهنم بماند که چه چیزی را خوانده‌ام.

زمانی‌که حتی نور هم نبود، از برخورد اجرام سرد کیهانی کمترین میزان انرژی تولید می‌شود و اندک گرانشی به وجود می‌آید. میلیاردها سال طول می‌کشد تا عظیم‌ترین انفجار هستی اتفاق بیفتد و انرژی حاصل از این انفجار؛ کیهان و میلیاردها ستاره و کهکشان را در خود جای می‌دهد.

«تاریخچه جهان هستی» از آن کتاب‌هایی است که شاید هر نوجوان و یا هر فردی که به نحوه پیدایش کیهان و جهان هستی علاقه دارد می‌تواند مجذئب خود کند. تا کنون دانشمندان زیادی از جمله اینشتین نظرات قابل توجهی درباره انبساط کیهان داده‌اند که فهم و درک هر کدام واقعا دشوار است و بیان آن بدون ساده‌سازی امکان‌پذیر نیست.
 
دیوید هیلاری لیث نویسنده این اثر در مقدمه چنین می‌گوید«اغولین بار که با کیهان‌شناسی و فیزیک آشنا شدم، به شدت تحت تاثیر قرار گرفتم. آشنایی من با فیزیک در 11 سالگی بود و با کیهان‌شناسی در 43 سالگی قبل از مطالعه کیهان‌شناسی، ابتدا روی نظریه ذرات بنیادی کار کردم، که برخورد آن‌ها در دستگاه‌هایی همانند شتاب‌گرها رخ می‌دهد، درجهان اولیه تیز اتفاق افتاده‌اند.»

در اوایل قرن بیستم عده‌ای از اختر شناسان تصور می‌کردند جهان هستی فقط از کهکشان راه شیری تشکیل شده؛ درحالیکه امروزه می‌دانیم در محدوده‌ی جهان قابل رصد، حدود یکصد میلیارد کهکشان وجود دارد که تنها کهکشان راه‌شیری یکصد میلیارد ستاره دارد.
 
«تاریخچه جهان هستی» نوشته دیوید هیلاری لیث، در 120 صفحه، به قیمت یازده هزار تومان از سوی انتشارات مازیار به چاپ رسید.