در کتاب «مقام مردم» به نگرانی امام(ره) به دو خطر که انقلاب اسلامی را تهدید می‌کرد، اشاره شده است، قبل از انقلاب، خطر جدایی دین از سیاست و پس از انقلاب، خطر جدایی مردم از سیاست وجود داشت که خطر دوم خطرناکتر و شیطنت‌آمیزتر از خطر اول بود. اما نگاه مردمی امام(ره) تا چه پایه عمیق بود، از کجا آمده بود، ریشه در چه اموری داشت و با همه جوانبش چه میزان پایدار بود؟ آیا این نگاه و این باور، مردم را تنها در حد یورش علیه استبداد و یک عصیان مقطعی اثرگذار می‌دانست یا برای آنها نقش اساسی در سامان زندگی اجتماعی نیز قائل بود؟ آیا مردم‌گرایی امام(ره) محدود به مردم ایران بود یا گستره‌ای وسیع‌تر را شامل می‌شد و اساساً در نگاه اجتماعی ایشان، مردم جایگاهی خاص یافته بودند؟
در بخشی از این کتاب با موضع متفاوت امام خمینی(ره) طی سال‌های زندگی‌شان در باب مردم آشنا می‌شویم. این موضع متفاوت شامل نوع نگاه به مردم، نقش، جایگاه و اقتدارات آنها، تعاملی بسیار کریمانه و انسانی با آنها و در کنار همه این‌ها، اعتماد شگفت‌انگیزی بود که به تعهد، تحرک و همراهی مردم داشت. با نظر به دیدگاه‌های مردم‌محور امام(ره) و نقش مؤثر این نگاه در ویرایش زندگی معاصر کشور ما، با این که از اهتمام‌های عمیق ایشان به فلسفه فطرت یا فلسفه ولایت و موضوعاتی از این دست باخبر هستیم، می‌توانیم ایشان را «فیلسوف مردم» بخوانیم و نگاه‌های جدی الهیاتی ایشان به انسان، جامعه، عيال‌الله و مردم را جدی بگیریم.
این کتاب تنها سطور مختصری از نگاه ایشان به مردم و مردم‌سالاری را بدون توجه به سطوح هستی شناختی به تصویر کشیده است و در این راستا به مستنداتی مانند وصیت‌نامه سیاسی ـ الهی امام (ره) اشاره می‌کند که فرموده‌اند: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر، بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) وکوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین‌بن علی(ع) است.»
همچنین در این اثر از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی(ره) و سایر بیانات ایشان برای تبیین نگاه امام(ره) به «مقام مردم» و نقش آنها در حکومت و تحولات شگرف جامعه نیز استفاده شده است.
کتاب «مقام مردم»، اثر حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا فلاح شیروانی است در 46 صفحه، شمارگان 1000 نسخه از سوی پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم(ع) به زیور طبع آراسته شده است.
نظر شما