پوریا دیده‌بان، نویسنده نوجوان و دانش‌آموز کلاس دهم و یکی از نویسندگان این کتاب به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، گفت: اگر با یک نگرش عمیق و فلسفی به عالم هستی بنگریم، باید بپذیریم که توجه به طبیعت و محیط زیستی که در آن زندگی می‌کنیم، درواقع توجه به هستی و هویت خود ماست اما انسان دور‌افتاده از حقیقت، طبیعت را جدا از خویش می‌پندارد.
 
وی افزود: رابطه میان انسان و طبیعت در طول تاریخ بشر، دستخوش فراز و نشیب‌های بسیاری بوده است؛ بزرگانی بوده‌اند که با استفاده از آیات قرآن، جهان طبیعت را نه‌تنها تجلی خداوند بزرگ بلکه آن را زنده و دارای فهم و درک دانسته‌اند. آن‌ها تمام اشیاء و اجزاء عالم طبیعت (نه‌تنها گیاهان، جانوران بلکه جمادات و سنگ و چوب) را داری فهم و هوش و از این رو زنده و همه را تسبیح‌گوی خداوند معرفی می‌کنند. آن‌‌ها، کوه، باد، سنگ، خاک و تمام عناصر عالم طبیعت و محیط زیست را به‌دلیل تجلی خدا‌ بودن، زنده و دارای روح و مراتبی از فهم و درک دانسته‌اند و از این رو یکپارچگی انسان با طبیعت را مورد توجه قرار داده و عدم درک ما از چنین جریانی را نتیجه غرق‌ شدن ما در مادیات و نفسانیات و دوری از عالم روح می‌دانند.
 
دیده‌بان، عنوان کرد: کتاب «بی‌کرانگی‌های خیال»، این ارتباط تنگاتنگ بین انسان و طبیعت را با زبانی ساده و سبکی روان نشان می‌دهد.
 
ابوالفضل صفیان نویسنده نوجوان و دانش‌آموز کلاس دهم، یکی دیگر از نویسندگان این کتاب نیز به خبرنگار ایبنا گفت: یک استدلال عقلانی می‌گوید که نسبت طبیعت و مدرنیت همانند نسبت عرفان و علم محض است. در حقیقت نگریستن به بنیان‌های محیط زیست مثل آب، کوه، خورشید، درخت و غیره می‌تواند زمینه‌ای باشد تا انسان‌ها با یک آرامش درونی به دنبال معرفت‌افزایی بروند. پس آدمی با طبیعت نه تنها به کمال معنوی و روحی می‌رسد، بلکه با عینکی دیگر به خود و دیگران نگاه می‌کند. شاهد این مدعا را می‌توانیم در نوع نگاه ادیان مختلف به طبیعت یافت؛ هر کدام از ادیان و مذاهبی که پیروانی را به خود جلب کرده است، بخشی از فلسفه‌اش را در طبیعت خلق کرده است.
 
کتاب ۱۱۴ صفحه‌ای «بی‌کرانگی‌های خیال» به‌تازگی از سوی انتشارات نویسندگان پارس در شیراز منتشر و روانه کتابفروشی‌ها شده است.