به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اسفندیار مشرف، شاعری خوش قریحه و باتجربه است، که در طول پنجاه سال اخیر بیشتر در مطبوعات و محافل ادبی حضور داشته و اشعار و سروده‌های خود را در سبک‌های گوناگون تقدیم علاقه‌مندان شعر است. این دانش‌آموخته دانشکده حقوق دانشگاه تهران که از نوجوانی به وادی شعر پا نهاده بود، نخستین کتاب خود را در سن شانزده سالگی منتشر کرد و از همان هنگام به سروده‌های میهنی در کنار اشعار تغزلی علاقه نشان داد.

گل‌های نوشکفته، در طول راه سنگر آزادی، جام آرزو، شادی، کوچ و... نام دفترهای شعر مشرف است. وی در کتاب «ایران من» که به تازگی از سوی انتشارات بَرسَم به چاپ رسیده است تعدادی از سروده‌های وطنی خود را در قالب‌‌های کلاسیک و نیمایی انتخاب کرده و به چاپ رسانده است.

مشرف در کتاب «ایران من» از شور عاشقانه خود برای ایران زمین و بزرگان این مرز و بوم سخن می‌گوید و به ما نشان می‌دهد که چگونه روح ایرانی در طول قرن‌ها، ساحت ِخردگرایانه وجود خویش را که در فردوسی بزرگ جلوه‌گر است، به مشرب ِذوقی و عرفانی حافظ و مولوی پیوند زده است. چگونه روح ایرانی در پناه خرد گرایی و عرفان خود پابرجا مانده است.

مشرف در این اثر در قالب‌های کلاسیک و جدید، از بیم و امید ایران می‌گوید. او اسرار باستانی نوروز کهن را در قصیده‌ای بلند کاوش می‌کند، از مهرگان و آتشکده دیرین سخن می‌گوید و از گل‌های رنگارنگ اقوام ایرانی به‌ویژه آذربایجان ارمغان‌ها به همراه می‌آورد. وی همچنین از زن ایرانی و جلوه او در ادبیات با افتخار یاد می‌کند. کلام شاعرانه مشرف در کتاب ایران من، طیف وسیعی از بزرگان این مرز و بوم را از امیرکبیر گرفته تا اخوان ثالث در برمی‌گیرد و ثابت می‌کند که هدف فردوسی از شاهنامه جنگ‌افروزی نبوده است، اما ملت ایران در سایه بزرگان خویش توانسته است در برابر جنگ افروزان تاریخ پایدار بماند.



سبک مشرف مانند همیشه روان و زبان او صمیمانه و فاخر است. وی بر این باور است که بدون ابتذال و فروافتادن در ورطه عوام‌زدگی نیز می‌توان با مردم و به زبانی مردمی سخن گفت. مشرف در زبان شعر متکی به تجربه دیرین پارسی‌شناسان اصیل است. تکیه بیش از اندازه به زبان گفتاری روزمره اگرچه ممکن است برای عده‌ای دلپسند به نظر رسد، ولی زمانه ثابت کرده است که با تغییر ذوق و سلیقه روز و تغییر کاربردها و تعابیر زبانیِ روز، آن زبان هم دستخوش فراموشی خواهد شد. از این رو شعر خود را به زبانی می‌سراید که در عین توجه به درک عمومی و روان بودن، فرومایه و کوچه بازاری نباشد.

«ايران من، ای سرزمين جاودانی
ای مانده از نام‌آورانِ باستانی
ای خاك گوهر بيز و انسان‌خيز بی‌چون
ای جايگاه سرفرازي، جان‌فشاني
ای سر به سر گلگون ز پيكار دليران
با دشمنان وحشی و بی‌‌رحم و جانی
اينك نمی‌گويم ز دورانی كه جز تو
كس را نبوده قدرت كشورستاني
يا زان قرونی كه ز چين تا مرز يونان
بودت پياپی ساتراپی، مرزبانی
گويم تو را بوده‌ست در هر فصل و هر ماه
رسمی برای غمگساری، شادمانی
گويم تويی، تو مهد آيين‌های ملی
چون جشن نوروزی و عيد مهرگانی
ای كشور ظالم‌ستيزی، دادجويی
از عهد ضحاك و درفش كاوياني
فرمان تو حفظ حقوق خلق‌ها بود
منشور كوروش راست زين فرمان نشانی»

«ایران من» سروده اسفندیار مشرف در 182 صفحه، شمارگان 400 نسخه و قیمت 30 هزار تومان بهار 1399 از سوی نشر برسم و با همکاری هفته‌نامه اَمُرداد و هوخت پارسی منتشر شده است.